อาจารย์ปู่ คำผุก อุนาภาค_13
คุณ”หมวกเหล็ก”ได้กรุณาเล่าเรื่องตะกรุดโทนของจารย์ปู่คำผุกไว้อย่างน่าสนใจ
ตะกรุดโทนของอาจารย์ปู่คำพุก ท่านจะสร้างเฉพาะยามที่มีงานบุญเทศมหาชาติเท่านั้น
ระหว่างที่เริ่มพิธี เทศมหาชาติกัณฑ์แรก ท่านก็จะนั่งจารแผ่นอักขระยันต์ลงไปในแผ่นตะกั่วที่เตรียมไว้
ลบถม ไปมา จนกว่าเทศกัณฑ์สุดท้ายจะจบลง
เมื่อได้แผ่นตะกั่วที่ลบถมในระหว่างพิธีพิธีมาแล้ว ท่านก็จะนำไปรีดเป็นแผ่น แล้วจารเป็นตะกรุด ม้วนใส่เข้าไปในปลอกลูกปืน
ปลอกลูกปืนก็ต้องเป็นลูกปืนที่เคยผ่านการใช้งานจริงมาแล้ว และต้องเป็นลูกด้าน คือยิงแล้วไม่ออก หรือ คัดในลำกล้อง
ท่านบอกว่า จะมีอาถรรพ์ในตัว นำมาแคะเอาดินปืนออก แล้วใส่ตะกรุดเข้าไป
เมื่อได้ตามจำนวนที่มีลูกศิษย์ลูกหามาขอ ท่านก็จะใส่ลงไปในบาตร เสกจนตะกรุดหายไปจากบาตรจนหมด
แล้วเรียกกลับเข้ามาในบาตรอีกที จึงถือว่าสร้างสำเร็จตามสูตรของท่าน
คุณพ่อสมาน บุ่งเคล้า สมัยยังเป็นสามเณร เคยอยู่กับจารย์ปู่คำผุกเป็นเวลา ๕ ปี
ตอนนั้นจารย์ปู่คำผุกเป็นผ้าขาว
คุณพ่อสมานได้รู้เห็นและได้เล่าเรื่องอภินิหารของจารย์ปู่คำผุกที่น่าสนใจหลายเรื่อง
ถามท่านว่าเพราะอะไรจึงไปอยู่กับจารย์ปู่คำผุก
ท่านก็ว่าได้ยินชื่อเสียงจารย์ปู่คำผุกจึงไป เพราะอยากมีครูบาอาจารย์เก่งๆเป็นของตนเองบ้าง
อภินิหารแรกที่ได้เห็นคือเรื่องการเสกพระเกษร ซึ่งได้ช่วยจารย์ปู่คำผุกทำกับมือจำนวนหนึ่ง มีปริมาณเต็มบาตร
หลังจากเสกไปรอบหนึ่ง จารย์ปู่คำผุกเปิดฝาบาตรให้ดู ปรากฏว่าพระเกษรหายไปหมด มีแต่บาตรเปล่าๆ
จนกระทั่งเสกรอบสุดท้าย จารย์ปู่คำผุกเปิดฝาบาตรอีกครั้ง พระเกษรกลับมาอยู่เต็มบาตรเหมือนเดิม
เมื่อวานนี้คุณพ่อสมาน กรุณานำวัตถุมงคลที่จารย์ปู่คำผุกเสกไว้มาให้ดู
มีทั้งของสำนักอื่นวัดอื่นหรือของคนอื่น แต่คุณพ่อสมานได้นำไปให้จารย์ปู่คำผุกเสกเพิ่มเติมอีก
กับของที่เป็นของจารย์ปู่คำผุกเสกคนเดียวไม่เกี่ยวกับใครอื่นรวมอยู่ในห่อผ้ายันต์ด้วยกัน อย่างเช่น แหวน ,พระเกษร ที่ทำเป็นรูปพระสังกัจจายน์ ๒ พิมพ์ ใหญ่ กับเล็ก ,ตะกรุดคาดเอว และชิ้นส่วนสี่เหลี่ยมที่ยังไม่ได้แกะเป็นรูปอะไรของเขาควายฟ้าผ่า เป็นของจารย์ปู่คำผุกคนเดียว
จารย์ปู่คำผุก อุณาภาค เป็นคนมีรูปร่างสูงใหญ่อย่างฝรั่ง
คุณพ่อสมาน บุ่งเคล้า ยืนยันว่าไม่แต่ตัวจารย์ปู่คำผุก คนในตระกูลเดียวกับท่านล้วนสูงใหญ่แทบทั้งนั้น
—–
จารย์ปู่คำผุกมีภรรยา ๒ คน เป็นคนบ้านเดียวกัน
เข้าพิธีแต่งงานพร้อมกันทั้ง ๒ คน
ยังไม่นับภรรยาที่เขาเอาประเคนให้อีกไม่รู้เท่าไหร่
—–
คุณพ่อสมานหัวเราะอารมณ์ดี
“คนเขานับถือปู่คำผุก เขาก็เอาลูกสาวมาถวาย”
ท่านกระซิบบอกว่า คนที่ถือของจารย์ปู่คำผุกต้องระวังเรื่องนี้ โดยมากมักเกิดเสน่ห์แก่คนทั่วไป
—–
แต่มีของอยู่ชิ้นหนึ่งคุณพ่อสมานบอกว่าห้ามเอาไปใช้เด็ดขาด
ของสิ่งนั้นถูกเก็บไว้ในตลับ ที่คุณพ่อสมานไม่เคยเปิดออกมาใช้
ท่านบอกว่าใครเอาไปใช้แล้วมักกลายเป็นเสือเป็นนักเลงหัวไม้
ของที่ว่านี้เป็นสีผึ้งอีกแนวหนึ่งที่มีสรรพคุณออกทางดุเดือดเลือดร้อน
คนละแนวกับนวดเหล็กไหลที่เน้นหนักทางรักษาตัวผู้ถือครอง
—–
คุณพ่อสมานเล่าว่า คนที่ถือของจารย์ปู่คำผุกคนหนึ่ง ถูกเขารุมตีรุมฆ่า ทั้งมีดปืนก็ไม่ตาย
สุดท้ายถูกเขาจับตัวได้ เอาเชือกแขวนคอกับต้นไม้ ดิ้นกระแด่วๆไม่ยอมตาย
ในที่สุดต้องไปเอาไม้รวกมาแทงทวารหนักจึงตาย
—–
นี่จึงนึกถึงคำครูบาอาจารย์ที่เคยบอกเสมอว่า อย่าไปสู้เขา เขาจะยิง จะแทง จะทำร้ายเราอย่างไรก็ช่าง ให้วิ่งหนีเอาตัวรอด อย่าให้เขาจับตัวได้
คนที่ถือดีว่าหนังเหนียวอยู่มีดอยู่ปืน ไม่ยอมหนี หันกลับไปสู้ ที่สุดก็ต้องแพ้แก่คนหมู่มาก ถูกเขารุมล้อมจับ
บางคนคึกคะนองฤทธิเดชที่ตนมี จนได้กลายเป็นไอ้เสือเอาวาทำผิดกฏหมายไปก็มี
คุณพ่อสมาน บุ่งเคล้า ได้บอกเล่าถึงความสำคัญของพระทั้ง ๓ องค์นี้
ท่านว่าหล่อขึ้นเองกับมือ เพื่อบรรจุฟันของบิดา ๑ องค์ และมารดา ๑ องค์
อีกองค์บรรจุฟันของจารย์ปู่คำผุก
หลังจากทำเสร็จแล้ว ได้นำไปขอให้จารย์ปู่คำผุกปลุกเสกให้อีกที
“องค์ไหนครับ บรรจุฟันของจารย์ปู่คำผุก ”
“จำไม่ได้.. ไม่ได้ทำเครื่องหมายไว้ ”
” — ?? !! ”
เหรียญพระแก้วปี ๒๔๗๕
เป็นเหรียญดีที่สุดอีกรุ่นหนึ่งเท่าที่มีปรากฏอยู่ในประเทศไทย
—-
เหรียญที่นำมาโชว์นี้ ..ไม่ทราบว่าเแท้หรือเก๊
ลืมวิธีดูไปแล้ว
—
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ
เรื่องสำคัญอยู่ที่เหรียญพระแก้วเหรียญนี้ คุณพ่อสมาน บุ่งเคล้า ได้นำไปขอให้จารย์ปู่คำผุกเสกให้
—
ถือเป็นเหรียญของจารย์ปู่คำผุก ..ประเภทเหรียญเดียวในโลก
เป็นอีก๑ในมรดกขลังของจารย์ปู่คำผุกที่สุดจะหายากหาเย็นแสนเข็ญแท้ๆ
