หลวงตาสรวงหาค่าน้ำมันรถให้ลูกศิษย์
คุณบุญเลิศ เพียรเพิ่มพูนได้เล่าให้ฟังว่า…
ครั้งหนึ่ง.. อยู่ๆก็เกิดความคิดถึงหลวงตาสรวง
ตอนนั้นท่านพักอยู่บ้านละลม อ.ขุขันธ์
จึงขับรถจากบ้านที่เมืองอุบลฯไปหาหลวงตา
เมื่อไปถึง
หลวงตาเห็นคุณบุญเลิศมาหาก็ดีใจ
ฉวยย่ามได้ก็ขึ้นไปนั่งบนรถทันที
คุณบุญเลิศอธิบายว่า หลวงตาเมื่อขึ้นนั่งบนรถแล้ว ท่านจะไปไหนก็ต้องตามใจท่าน ..ท่านจะชี้ให้ขับไปเรื่อยๆ โดยที่คุณบุญเลิศเองก็ไม่รู้ว่าว่าจุดหมายปลายทางที่ท่านจะไปคือที่ที่ไหน.. ท่านชี้ไปทางไหนก็ไปทางนั้น ..ขัดไม่ได้
—
เมื่อรถแล่นมาถึงอำเภอปราสาท ท่านก็ชี้ให้ขับต่อไปทางตัวจังหวัดสุรินทร์
คุณบุญเลิศจึงได้เรียนหลวงตาว่า
” หลวงตา..น้ำมันไม่พอหรอก ลูกก็ไม่มีเงินติดตัว ไปไม่ได้ ไปไม่ถึงแน่ๆ ”
ท่านร้องเสียงดัง “อื๊อ” แล้วก็ชี้นิ้วให้รถวิ่งซอกแซกไปตามตรอกซอกซอยในอำเภอปราสาท จนมาโผล่ที่บ้านโทรมๆหลังหนึ่ง คุณบุญเลิศนึกในใจว่าท่านคงจะมาหาลูกศิษย์ที่บ้านหลังนั้น จึงลงจากรถไปตะโกนเรียกหาคนในบ้าน
” มีไผอยู่บ่.. หลวงตาสรวงมา ”
เงียบกริบ
ไม่มีเสียงตอบรับ
ออกเดินท่อมๆ สำรวจดูรอบๆบ้าน จึงรู้ว่าเป็นบ้านร้าง ไม่มีคนอยู่
—
กลับมาเรียนหลวงตาว่า
“ไม่มีใครอยู่ ไปไหนกันหมดไม่รู้”
“อื๊ออ..” หลวงตาบุ้ยปากไปที่บ้านหลังนั้นอีก
คุณบุญเลิศหันกลับไปมอง
เห็นตัวเลขขนาดมโหฬาร 98 พ่นด้วยสีสเปรยแดงแจ๋ที่ข้างฝาสังกะสี
—
เห็นดังนั้นแล้วก็ฉุกใจคิดออก
“หลวงตา..จะให้ซื้อหวยเหรอ”
“อื๊อ”
“อีกตั้งหลายวันหวยจึงออก ”
“หุ้น” หลวงตาว่าสั้นๆ
—
ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ 11 โมงเช้า
มีหวยหุ้นอยู่รอบหนึ่งยังพอจะแทงได้ทัน
คือหวยจะออกประมาณเที่ยง
รีบขับรถไปหาเพื่อนเก่าที่มาลงหลักปักฐานประกอบอาชีพหล่อเสาปูนขายอยู่ที่อำเภอปราสาท
“ซื้อหวยให้กูหน่อย 98 เอา1พัน ออกให้ก่อนด้วย กูไม่มีเงินติดตัวมา”
“กลับไหม”
“ไม่กลับ”
—
จากนั้นจอดรถพักนั่งเล่น รอฟังผลที่บ้านเพื่อน จนถึงเวลาหวยออก
ปรากฏว่าหวยออก 98 ตรงๆ
ได้เงินมา 8 หมื่นบาท
ทราบทีหลังว่าเพื่อนเก่าได้แอบซื้อตามด้วย5พัน ได้เงิน 4 แสน
—
หันไปนิมนต์หลวงตาขึ้นรถ
“ไปๆ..หลวงตา..มีเงินแล้ว..ไปไหนก็ได้”
เที่ยวนั้น …หลวงตาชี้ให้รถแล่นไปจนถึงเชียงใหม่