เซ็ท ซีโร อย่างไร ไม่ขัดใจคนรักหมา

หมามี ๒ แบบ
 
แบบมีคนเลี้ยงกับแบบไม่มีคนเลี้ยง
 
พูดง่ายๆคือหมามีเจ้าของกับหมาจรจัดข้างถนน
 
ปัญหาของหมาจรจัดจะมีมากกว่าปัญหาหมามีเจ้าของ
 
ขอเสนอแนวคิดพอเป็นทางง่ายๆหยาบๆไปก่อน

 
๑ / หมาจรจัดไม่มีเจ้าของ
 
ถ้าจะกำจัดหมาด้วยภาษาที่เรียกว่าเซ็ทซีโร(SET ZERO)ก็ทำได้ แต่หมาจรจัดจะไม่มีวันหมด วันหนึ่งก็กลับมามีอีก
 
การกำจัดหมาถ้าหมายถึงฆ่าทำลายทิ้งจะไม่ถูกใจคนรักหมา จะมีการต่อต้านไม่เห็นด้วยเป็นอันมาก
 
ดีที่สุดควรจับหมาจรจัดทั้งหมดไปควบคุมไว้ในสถานที่โดยเฉพาะ เช่นเดียวกับองค์กรหรือเอกชนคนรักหมาพยายามทำกัน ซึ่งมักจะมีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายในการดูแลหมาจนกว่าหมาจะหมดอายุของหมาไปเอง
 
ปัญหาเรื่องงบประมาณนี้ ถ้ารัฐเข้ามาดำเนินการอย่างจริงจัง จะสามารถทำได้ดีกว่า เพราะว่าการจัดสรรงบประมาณเพื่อการดูแลหมาจนกว่าจะหมดอายุขัยสามารถทำได้เต็มที่และต่อเนื่องยาวนานเท่าอายุขัยของหมา
 
ราวๆ๑๐ ปี หมาจรจัดทั้งหมดที่ถูกจับตัวมาควบคุมไว้ก็ตายหมดแล้ว
 
ต้องจัดให้มีสัตวแพทย์ประจำด้วย อาจตั้งเป็นโรงพยาบาลสัตว์ ดูแลรักษาทั้งหมาจรจัดที่ถูกควบคุม และรับรักษาหมาที่มีเจ้าของในราคาที่ถูกกว่าเอกชน
 
สัตวแพทย์มีหน้าที่หลักประการแรกคือจับหมาทุกตัวทำหมัน ก่อนส่งเข้าสถานที่ควบคุมไว้ ไม่ให้ออกมาเพ่นพ่านในที่สาธารณะ
 
มีการอนามัยสถานที่ควบคุมอย่างดีมีระเบียบ สะอาด ปราศจากเชื้อโรค ซึ่งต่อไปไม่แน่ว่าบางทีจะสามารถพัฒนาให้กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยว เซลฟี่ ไปสักระยะหนึ่งเท่าอายุขัยหมาก็เป็นได้
 
ถ้าทำเช่นนี้จะเป็นการเซ็ทซีโร่ที่ไม่ขัดใจคนรักหมา เพราะไม่ได้จับหมาไปฆ่าทำลายทิ้ง
ไม่แน่อีกด้วยว่าจะคนรักหมาที่มีอยู่มากมาย จะพร้อมใจกันออกสตางค์ทำบุญค่าดูแลรักษาหมาอย่างมากมหาอนันตัง
ปากีสถานกำจัดหมาจเจัด
ปากีสถานกำจัดหมาด้วยวิธีฆ่าทำลาย
๒ / หมามีเจ้าของ หมาที่มีคนเลี้ยง
 
ให้มีการลงทะเบียนขึ้นบัญชีหมามีเจ้าของทุกตัวที่มีอยู่ ณ เวลาปัจจุบัน
 
หลังจากขึ้นทะเบียนแล้วจะติดชิปหมา หรือจะทำเครื่องหมายอะไรไว้กับตัวหมาที่ลงทะเบียนแล้วก็ทำไปตามที่เห็นชอบเห็นควร
 
แต่ต้องไม่มีการเก็บเงินหรือเก็บภาษี
 
ถ้าขืนมีเก็บสตางค์ค่าโน่นค่านี่ เจ้าของหมาที่ขี้เหนียวจะไม่เอาด้วย
 
ส่วนหมาที่ไม่มีการลงทะเบียน จะเพราะเจ้าของหมาเพิกเฉยหรือจะเพราะอะไรก็ตาม ให้ถือว่าเป็นหมาจรจัดทั้งหมด เจ้าหน้าที่สามารถจับตัวส่งเข้าสถานที่ควบคุมได้ทันทีที่พบเห็น
 
มีการออกฏหมายห้ามปล่อยหมาออกมาเพ่นพ่านขี้เยี่ยวใส่สถานที่สาธารณะ
 
ถ้าฝ่าฝืนจับปรับเท่าไหร่ๆก็ว่าไป
 
ไม่นานเจ้าของหมาจะเสียดายค่าปรับ จะคิดหาวิธีดำเนินการกับหมาของตนเอง เช่นว่าทำรั้วบ้านขังหมา ทำกรงขังหมา ล่ามโซ่หมา หรือทำอะไรๆก็ตามแต่เจ้าของจะคิดทำเอาเอง
 
สุดท้ายถ้าไม่มีปัญญาทำอะไรเลย สามารถส่งหมาลงทะเบียนเข้าสถานที่ควบคุมก็ได้
 
เมื่อหมามีเจ้าของที่มีอยู่ในขณะนี้ดำเนินการลงทะเบียนเรียบร้อยแล้ว ต่อไปก็ออกกฏหมายห้ามเลี้ยงโดยพละการ
 
ใครอยากจะเลี้ยงหมาอะไร เลี้ยงที่ไหน ต้องไปแจ้งให้เจ้าหน้าที่ทราบ
 
ถ้าไม่แจ้งจะถือว่ามีความผิด จับปรับแพงๆ
 
ถ้าไม่ยอมเสียค่าปรับ หมาก็จะถูกจับในฐานะหมาจรจัดทันที
 
หรือจะเอาอย่างบางประเทศที่เขาดำเนินการเรื่องหมาสำเร็จแล้วก็ได้
 
คือใครจะเลี้ยงหมา ต้องไปซื้อใบอนุญาตให้เลี้ยงหมาเสียก่อน
 
ค่าใบอนุญาตแพงมากๆ
 
คนที่จะเลี้ยงต้องคิดให้หนัก คิดให้รอบคอบ ว่าตนเองมีศักยภาพพอจะเลี้ยงได้หรือไม่
 
เช่นว่าค่าใบอนุญาต ใบละ ๑ หมื่นบาท ต่อหมา ๑ ตัว เป็นต้น
 
กฏระเบียบสำหรับคนขอใบอนุญาตเลี้ยงหมาว่าจะต้องปฏืบัติกับหมาตนเองอย่างไร ก็หาคนเข้าใจเรื่องเลี้ยงหมามาคิดเขียนร่างกฏกติกาขึ้นให้เรียบร้อยด้วย
 
ถ้าทำได้ในเบื้องต้นแค่นี้ หมาทั้งสองแบบก็จะค่อยลดจำนวนลงไป
 
หมามีเจ้าของ ก็จะเหลือแต่เจ้าของหมาที่มีคุณภาพ, รู้จักความ, รู้ว่าจะดูแลหมาของตนอย่างไร เพื่อไม่ให้หมาของตนออกไปรบกวนผู้อิ่นในที่สาธารณะ
 
ส่วนหมาจรจัดนั้น ในที่สุดก็จะหมดไปจากท้องถนนหนทางหรือสถานที่สาธารณะ
 
ถังขยะก็ไม่มีหมาคุ้ยเลอะเทอะ
ถนนหนทางก็ไม่มีขี้หมา
หมาบ้าก็ไม่มีออกมาวิ่งไล่กัดคน
 
คนรักหมาก็ถูกใจ
 
เพราะไม่ได้เซ็ทซีโร่ด้วยการฆ่าทำลาย
 
แค่เอาไปควบคุมขังไว้และเลี้ยงดูอย่างดี ถูกหลักสุขอนามัย
 
ไม่นานปีหมาก็แก่หรือป่วยด้วยโรคที่รักษาไม่ได้ถึงแก่ความตายไปเอง
 
ในที่สุดก็ตายหมด
ไม่มีหมาเหลืออยู่ในสถานที่ควบคุม
 
ความคิดเห็นนี้ถ้าเห็นด้วยก็เอาไปต่อยอดแอบพลายโมดิฟายต่อไป
 
ถ้าไม่เห็นด้วยก็เอาแบบเก่า คือไม่ต้องทำอะไร ปล่อยไปตามยถากรรม
 
เพื่อจะได้มีหมาทั้งจรจัดและหมามีเจ้าของที่เจ้าของหมาไม่รู้จักความปล่อยออกมาไล่เห่าไล่กัดคนเดินถนน คนปั่นจักรยาน
 
อีกทั้งยังจะมีหมาสารพัดสายพันธ์ติดเชื้อบ้าให้พ่อแม่ต้องคอยระวังลูกหลานจะถูกหมาบ้ากัดต่อไป ฯลฯ
 
แล้วก็จะได้มีขี้หมาเกลื่อนกลาด ให้เราคอยหลบ อย่าเผลอไปเหยียบ เป็นการแก้เหงา
 
จะถือเสียว่าเอาขี้หมาไว้ฝึกสติสัมปชัญญะของตนเองก็พอไหว
 
บางทีจะบรรลุธรรมเพราะขี้หมาขึ้นมาก็ได้ใครจะไปรู้.
 
 
หมายเหตุ : แนวคิดเรื่องหมานี้ควรทำในเมืองใหญเท่านั้น เช่น กทม.และเขตเทศบาลเมืองของจังหวัดต่างๆ.. ในชนบทให้งดเว้นไว้ก่อน ค่อยๆคิดหาทางที่เหมาะสมสำหรับชนบทโดยไม่ขัดใจคนรักหมาและสภาพสังคมชนบทต่อไป
(ภาพประกอบจาก posttoday.com)
แชร์ :

ความคิดเห็น

** โปรดแสดงความคิดเห็นอย่างมีวิจารณญาน