ภิกษุ

“..ในอนาคตภิกษุทั้งหลายจักไม่อบรมกายไม่อบรมศีล ไม่อบรมจิต ไม่อบรมปัญญา
ภิกษุเถระก็จักเป็นผู้มักมาก มีความประพฤติย่อหย่อน เป็นหัวหน้าในความล่วงละเมิด ทอดธุระในความสงัด

จักไม่ปรารภความเพียร เพื่อถึงธรรมที่ยังไม่ถึง เพื่อบรรลุธรรมที่ยังไม่บรรลุ
ประชาชนรุ่นหลังก็จักถือเอาภิกษุเหล่านี้เป็นเยียงอย่าง เพราะเหตุดังนี้แล
การลบล้างวินัยย่อมมีการลบล้างธรรม ดูก่อนภิกษุทั้งหลายภัยในอนาคตข้อที่5 นี้ซึ่งยังไม่บังเกิดในกาลบัดนี้

แต่จักบังเกิดในการต่อไป ภัยข้ออันนี้เธอทั้งหลายพึงรู้ไว้ ครั้นแล้วพึงพยายาม เพื่อละภัยนั้น..”

ความดีงามอันตรธานไปจนสิ้น
ทั่วแผ่นดินดอกปลิดขั้วทั่วถนน
ดอกไม้งามควรถึงยามราร่วงหล่น
แต่แล้วคนเด็ดดาวเรืองมารองตีน

เหมือนว่าเป็น ปุญญา อภินิหาร
ลาดตระการ ผ่านพรมเท้า เจ้าทุศีล
ไม่เกรงใจ เกรงกลัว ทั่วธานินทร์
เขาดูหมิ่น สิ้นดี ไม่มีฟัง

ท้งหน้าด้าน หน้าทน คนอะไร
คนจัญไร ชอบทำให้ ชนหมดหวัง
ใครคิดต้าน ต่อตี มีหวังพัง
นะจังงัง งงงวย ด้วยเงินตรา

ในทางโลก ทำผิด เป็นถูกได้
รู้จักใช้ อำนาจ วาสนา
บันดาลผิด เป็นถูก ได้ทุกครา
เงินมหา อนันตัง ยังมีมนต์

ในทางธรรม ผิดเป็นผิด ถูกเป็นถูก
เป็นปมผูก ถูกผิด ปิดฉ้อฉล
บาปบุญแยก จากกัน ทุกชั้นชน
ถ้วนทุกคน หมดทางแก้ แพ้คดี

ตถาคต ทรงทำนาย ทายทักไว้
พระผู้ใหญ่ คิดคดคล้าย ขบถผี
เป็นหัวหน้า พระเณร ตาเถรชี
ละกิจดี ทิ้งกิจควร ไม่หวนทำ

มักมาก ย่อหย่อน ถอนความเพียร
เลิกเล่าเรียน เลิกศึกษา ช่างน่าขำ
บวชเป็นพระ ไม่ค้นหา พระสัทธรรม
บวชมาทำ ห่าเหว เลวสิ้นดี

*****
อำพล เจน
๑๑กพ๕๘

แชร์ :

ความคิดเห็น

** โปรดแสดงความคิดเห็นอย่างมีวิจารณญาน