อนิจจัง

ใดใดในโลกล้วน อนิจจัง
คนบ่ดูหนังสือยัง สอบได้
คนดูหนังสือหัวแทบพัง สอบตก ไฉน
ใดใดในโลกฤาเที่ยงแท้ แน่นอน

ฝีมือแลวาสนานั้น ต่างกัน
แผกผิดพลันแปลกตามแหล่ง วิชาสอน
สำฤทธิใช่เกิดจาก อ้อนวอน
บุญส่งบาปทอนโดยกรรม ส่งผล

มัวตัดพ้อต่อว่า ฟ้าดิน
ทรัพยสินมีมากมาย ทุกแห่งหน
คนผู้รู้จักมักกอบหา ได้มากล้น
เพียรอดทนค้นหาไป เป็นยอดดี

ไม่ลืมอนิจจัง ท่านสั่งไว้
มีได้ย่อมหมดได้เช่นนี้
คว่ำหงายพลิกดีร้าย กลายกลับ ทันที
มีใดที่ฝืนอนิจจัง ได้นา

ความประมาทย่อมฆ่า ตนเอง
พึงเรียนเร่งรู้โลกแปรผัน ต่อหน้า
ยังความสำรวมระวัง ทุกวาจา
คำพูดนั้นฆ่าเจ้าของ หากลืมตรอง

ใดใดในโลกล้วน อนิจจัง
ธรรมข้อนี้ก้องสั่งหู ทั้งสอง
นั่นก็ไม่แน่ นี่ก็ไม่แน่ ทุกครรลอง
สัจจะของอนิจจัง แท้เทียว

รู้ฉะนี้ดีแล้ว ต้องทำใจ
สุขทุกข์ฉันใดไม่ แลเหลียว
ข้ามพ้นสรวลสันต์โศก วิโยคเชียว
ตัวคนเดียวรู้จักรอด เป็นยอดคน

*********
อำพล เจน
๑๘มค๕๘
********

แชร์ :

ความคิดเห็น

** โปรดแสดงความคิดเห็นอย่างมีวิจารณญาน