Ampoljane.com

ครั้งหนึ่งพระอาจารย์สุเมโธได้กราบเรียนหลวงพ่อชาว่า

ในความเห็นของผมค่อนข้างแน่ใจว่าไม่มี ถ้ามีก็ไม่มีทางรู้ว่าภาพไหนคือสำเร็จลุนจริงๆ

จำไม่ได้ว่าใครเป็นผู้เล่าเรื่องนี้ให้ผมฟัง (ถ้าไม่ใช่คุณกมลก็เป็นคุณชัยสิทธิ) ผู้เล่าได้ไปกราบหลวงพ่อชา ที่วัดหนองป่าพง ในเย็นวันหนึ่ง เห็นรถยนต์ค่อนข้างใหม่จอดอยู่ข้างกุฏิ ถามหลวงพ่อว่ารถใคร

หลวงตาเห อุปกัมโม วัดป่าพนมกรอล จ.สุรินทร์ ขึ้นชื่อลือชาเรื่องให้หวย คนไปหาท่านส่วนใหญ่แล้วจะไปเอาหวยมากกว่าจะไปเอาธรรมะ

คุณบรรจง เจนคูณทองคำใบ (ปัจจุบันเสียชีวิตแล้ว) เล่าเรื่องแปลกๆและเรื่องเพ่งกสิณของหลวงพ่อพุธ ฐานิโยให้ฟังดังนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในระหว่างคุณบรรจงบวชเป็นภิกษุอยู่กับหลวงพ่อพุธ ที่วัดป่าแสนสำราญ อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี ระหว่างปี ๒๕๐๒-๒๕๐๔ ขณะนั้นหลวงพ่อพุธยังหนุ่มและยังเป็นเพียงพระครู วันหนึ่งหลวงพ่อพุธได้ถามคุณบรรจงว่า “คุณเชื่อว่าผีมีจริงไหม?” “เชื่อครับ” “เคยเห็นไหม?” “ไม่เคยครับ” หลวงพ่อพุธบอกว่าจะทำให้ดู ท่านจะเอาหญ้าคาไปมัดต้นไม้อะไรสักอย่างในป่าช้าหลังวัด ท่านว่าหลังจากมัดแล้วให้คอยฟังเสียงผีที่อยู่ในต้นไม้นั้นร้องทั้งคืนได้เลย

กลุ่มศิษย์3-4คน มีคุณพิพัฒน์ ไกรกาญจน์ร่วมอยู่ด้วย ได้ชวนกันไปกราบหลวงปู่คำพันธ์เมื่อตอนใกล้วันปีใหม่ โดยมีเจตนาว่าจะไปขอหวย เพราะเขาร่ำลือว่าหลวงปู่ถ้าได้บอกหวยใครแล้วแม่นมาก พวกตนเป็นศิษย์มานานกลับไม่เคยได้ยินหลวงปู่พูดอะไรเกี่ยวกับหวยเลย “เขาลือว่าหลวงปู่บอกหวย ..คนถูกกันเยอะ ..ทีพวกผมหลวงปู่ไม่บอก” หลวงปู่อมยิ้มพูดเบาๆว่า “ของอย่างนี้ต้องฝันเอา” ต่อมาทุกคนได้บอกตรงกันว่า ต่างคนต่างฝันเห็นหลวงปู่มาอวยพรปีใหม่เป็นภาษาอังกฤษ_happy new year ทุกคนเห็นว่าแปลกดี แต่ไม่มีใครเฉลียวใจตีเป็นหวยแม้แต่คนเดียว ปรากฏว่าหวยงวดนั้นออกเลขท้าย2ตัวของปี ค.ศ.

ครูบาอาจารย์ให้หวยนั้น เป็นเรื่องที่ได้ยินได้ฟังจากคนอื่นบ่อยๆ รวมทั้งได้ประสพกับตนเองก็มี ครั้งหนึ่งหลวงปู่พรหมา เขมจาโร รับนิมนต์ไปบ้านโยมพี่แป๋ที่กทม. ก่อนออกจากอุบลฯได้แวะพักนอนค้างที่บ้านของผม ๑ คืน วันรุ่งขึ้นจึงออกเดินทางไปโดยนั่งรถตู้ที่พวกเราว่าจ้างถวาย หลวงปู่บอกผมระหว่างอยู่ในรถตู้ว่า “เมื่อคืนภูมิเจ้าที่บ้านลูกเอาบุหรี่สามห้ามาถวาย พ่อบอกเขาว่าบุหรี่พ่อมีแล้ว” ถึง กทม. หลวงปู่ก็ยังบอกใครต่อใครที่มากราบท่านเรื่อยไปว่า ภูมิบ้านลูกอำพลเอาบุหรี่ “สามห้า” มาถวาย อาจารย์เบิ้มกระซิบผมว่า

สมัยหนึ่งมีพิธีพุทธาภิเษกเหรียญหลวงพ่อหัวตะพาน นิมนต์คณาจารย์มาร่วมพิธีเป็นจำนวนมาก หลวงพ่อคูณเป็นหนึ่งในนั้น พิธีนี้หลวงพ่อพุธเป็นประธานพิธีฝ่ายสงฆ์ ถึงตอนเสร็จพิธีปลุกเสกกันแล้ว มีการประพรมน้ำมนต์ให้ประชาชนที่มาร่วมพิธีเป็นสิริ หลวงพ่อพุธเป็นผู้ทำหน้าที่พรมน้ำมนต์ ท่านก็พรมให้สาธุชนทั้งหลายไปเรื่อยๆ จนในที่สุดหลวงพ่อคูณก็ลงมาจากอาสนะที่ท่านนั่งปลุกเสกพระ ลงมาทรุดนั่งยองๆท่าถนัด ยกมือไหว้หลวงพ่อพุธ “ขอผมด้วยครับหลวงพ่อ” หลวงพ่อพุธยิ้มชอบใจ “เอากับเขาด้วยเรอะ..เอ้า..เอาๆๆ” ท่านพรมน้ำมนต์ใส่หลวงพ่อคูณ แล้วก็เอาไม้พรมน้ำมนต์ ตีหัวหลวงพ่อคูณเผียะๆๆ..สามที ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์พากันยิ้มบ้างหัวเราะบ้างทั้งมณฑลพิธี ภาพและเหตุการณ์แบบนี้ผู้มีวาสนาเท่านั้นจึงจะได้เห็น คนเหล่านั้นมีวาสนา

คุณหมอไพโรจน์ อำพนพิศลย์ เล่าให้ผมฟังว่า ตั้งใจพาครอบครัวและเพื่อนฝูงไปกราบหลวงพ่อพุธแล้วจะเลยไปกราบหลวงพ่อคูณด้วย หลวงพ่อพุธกำลังรับแขกจำนวนมากอยู่วัดป่าสาละวัน ส่วนคุณหมอนั้นเพิ่งมาเป็นครั้งแรก ก็พากันนั่งสงบอยู่ ไม่รู้จะเข้าไปถึงตัวหลวงพ่อพุธอย่างไร นานเข้าๆรู้สึกว่าจะทนไม่ไหว คิดในใจว่าไปกราบหลวงพ่อคูณก่อน แล้วค่อยย้อนกลับมากราบหลวงพ่อพุธใหม่จะดีกว่า หลวงพ่อก็เอะอะขึ้นทันควัน ” พวกเราคนใกล้ชิดกันเองทั้งนั้น ให้โอกาสคนทางไกลก่อนนะ “ หลวงพ่อพุธกวักมือเรียกคุณหมอและคณะเข้าไปหาทันที สนทนากับคุณหมอพอสมควรแล้วก็ให้พระกริ่งคุณหมอ ๑ องค์ ทั้งยังจับหัวคุณหมอเพียงคนเดียวมาเป่าพ้วงๆให้อีกด้วย

เป็นเรื่องเล่าถึงคุณวิเศษของหลวงพ่อพุธ ฐานิโย  สมัยยังเป็นพระครูพุธอยู่วัดป่าแสนสำราญ เมืองอุบลฯ ราวๆปีสองห้าศูนย์กว่านู่น พี่ชายผมคือคุณบรรจง เจนคูณทองคำใบ (เสียชีวิตแล้ว) เป็นผู้เล่าให้ฟัง คุณบรรจงบวชอยู่กับหลวงพ่อพุธ ๑ พรรษา พระอุปัชฌาย์เป็นใคร จำไม่ได้ หลวงพ่อพุธเป็นพระอนุสาวนาจารย์หรือพระกรรมวาจาจารย์ก็จำไม่ได้เช่นกัน ระหว่างนั้น มีพระรูปหนึ่งมาจากที่อื่น เข้าพักอยู่ที่วัดป่าแสนสำราญ ท่านชอบให้หวยชาวบ้าน หลวงพ่อพุธซึ่งเป็นเจ้าอาวาสก็ปราม