วัดหนองป่าพง

จำไม่ได้ว่าใครเป็นผู้เล่าเรื่องนี้ให้ผมฟัง (ถ้าไม่ใช่คุณกมลก็เป็นคุณชัยสิทธิ) ผู้เล่าได้ไปกราบหลวงพ่อชา ที่วัดหนองป่าพง ในเย็นวันหนึ่ง เห็นรถยนต์ค่อนข้างใหม่จอดอยู่ข้างกุฏิ ถามหลวงพ่อว่ารถใคร

ผู้สร้างเหรียญพระแก้วมรกต เป็นข้าราชการพัฒนาที่ดิน (ไม่ทราบชื่อ) ได้ขออนุญาตสร้างเพื่อแจกเป็นของที่ระลึกในโอกาสจะย้ายออกจากจังหวัดอุบลราชธานี โดยขออนุญาตสร้างประมาณ 300 เหรียญ เมื่อสร้างเสร็จนำมาถวาย  หลวงพ่อก็รับเหรียญทั้งหมดนำไปไว้ใต้ฐานพระประธานในศาลาการเปรียญหลังเก่า (ปัจจุบันรื้อสร้างใหม่) เป็นเวลานานวันระหว่างที่กำลังจะเข้าพรรษา ครั้นออกพรรษาแล้วผู้สร้างมาขอรับเหรียญกลับคืน หลวงพ่อก็มอบให้ไปทั้งหมด ผู้สร้างได้แบ่งออกถวายหลวงพ่อ 35 เหรียญ

ระหว่างปี 2514-2515 ก็มีการสร้างพระเครื่องถวายท่านแจกหลายรุ่นหลายพิมพ์ แต่ไม่สามารถจะรวบรวมหรือเรียงตามลำดับก่อนหลังได้

สืบเนื่องจากบล็อกที่คุณกฤษณะและแม่ชีวิไลนำมาถวาย หลวงพ่อก็ได้อนุญาตให้มีการสร้างพระเครื่องเนื้อผงขึ้นเป็นครั้งแรกโดยใช้บล็อกดังกล่าว ผู้ที่ได้เข้าร่วมกดพิมพ์พระคนหนึ่งคือคุณชัยสิทธิ เตชะศิริชนะกุล ซึ่งได้เล่าว่าพิธีกดพระทำขึ้นที่ใต้ถุนกุฏิหลวงพ่อทำกันเองในหมู่ลูกศิษย์ใกล้ชิด

  ลักษณะเป็นแผ่นตะกั่วม้วนหุ้มเป็นแท่ง ขนาดประมาณหัวลูกปืน ยาวบ้าง สั้นบ้างหัวกลมมนแบบลูกปืนบ้าง หัวตัดท้ายตัดบ้าง หัวแหลมเป็นทรงกรวยบ้าง

  หลวงพ่อชาท่านเป็นประชาธิปไตย์แท้ เมื่อคณะสงฆ์เห็นพ้องให้ยุติเรื่องวัตถุมงคล ท่านก็ยุติตามมติสงฆ์

หลวงพ่อชา-สอนวิธีถวายปัจจัยแก่พระอย่างไรจึงเป็นบุญ — สำหรับพระ ก็มีแค่ ๒ เรื่อง คือ สมควร กับ ไม่สมควร ของที่ไม่สมควรถวาย หรือของที่พระไม่สมควรรับ เรียกว่า อกัปปิยะ ซึ่งแปลว่า ของที่ไม่สมควรแก่บรรพชิต “เงิน” ที่เราท่านทั้งหลายนิยมเรียกว่า“ปัจจัย” นั้น เป็นของสมควรหรือไม่