อาจารย์ปู่ คำผุก อุนาภาค_02

เมื่อนึกถึงปู่คำผุก ต้องนึกถึงปู่จารย์รอด
ทั้งสองท่านมีความคล้ายกันจนแทบจะเหมือน
ปู่จารย์รอดเป็นลูกศิษย์หลวงปู่ศุข มะขามเฒ่า
มีความเก่งกล้าสามารถทางคาถาอาคม
เล่นฤทธิ์เล่นเดชเป็นที่ประจักษ์แก่สานุศิษย์ทั้งหลาย

วันหนึ่งท่านตัดสินใจลาสิกขาออกจากเพศสมณะ บอกว่าตนหากยังคงประพฤติปฏิบัติอยู่อย่างนี้ ย่อมจะเป็นมลทินแก่ผ้าเหลือง
สึกออกไปเสียจะดีกว่า
จะเสกเป่าเล่นไสยศาตร์อย่างไรไม่มีใครว่า
ผ้าเหลืองไม่มัวหมอง
นับว่าน่าสรรเสริญยิ่ง

ปู่จารย์รอดมรณะในท่านั่งสมาธิ ที่หน้าถ้ำบนเขาโบสถ์ จังหวัดประจวบฯ
เขียนจดหมายสั่งเสียไว้ด้วยว่า ห้ามมิให้ผู้ใดเคลื่อนย้ายศพ ให้ปล่อยทรากสังขารของท่านไว้แก่สัตว์ป่าเป็นทาน

ปู่คำผุกก็เช่นกัน เดิมเป็นเณรแล้วก็เป็นพระ
ภายหลังสึกออกมา ดำรงตนเป็นฆราวาส มีฤทธิ๋มีเดช มีสานุศิษย์นับถือเลื่อมใสไม่น้อย

ประวัติชีวิตของปู่คำผุกแปลกประหลาดพิสดารชวนอัศจรรย์
น่าเสียดายที่ท่านฝังตัวอยู่กับความเงียบเชียบ
ยากที่จะหาผู้รู้จักและเข้าใจดี
ยิ่งนานวันยิ่งถูกกาลเวลากลืนจนหายไปจากความทรงจำ

แม้ปู่เองก็เคยลืมจารย์ปู่คำผุกไปหลายวาระเหมือนกัน
เมื่อมาโม้เรื่องฤาษีจนเลยเถิดมาถึงบัดนี้
จึงเป็นเหตุให้นึกออกอีกครั้ง

ฉะนี้แล..ต้องรีบเล่า..ก่อนจะลืมไปอีกครา